අහිමි වුනත් නුබ ලදේ මට අඩන්න අවසර නෑ

ඔය උඩ තියෙන්නෙ වෙලාව, ඒක තමයි වෙලාව 6:21. ඔෆිස් එකේ වැඩ ඉවර වෙලා ගෙදර ආවට පස්සෙ කොහෙවත් යන්න අකමැති වුනාට සමහර ගමන් තියනව නොයා ඉන්න බැරි. ඉතින් ඊයෙත් ඒවගේ ගමනක් සෙට් වුනා. ගෙදරින් එලියට එනකොටම,
බාප්ප : කොහෙ හරි යන්ඩද හදන්නෙ
මම : ඔවූ බාප්පෙ මේ ලුලු එක ලගට ගිහිල්ල එන්න (ලුලු කියන්නෙ මෙහෙ තියන සුපර් මාකට් එකක්)
බාප්ප : ආ.... මේ බෙහෙත් ටික ෆාමසියකින් ගෙනත් දීලා යන්න පුලුවන්ද
මම : හරි බාප්පෙ.
බාප්ප : මොනවද ඔය බෑග් වල තියෙන්නෙ.
මම : යාලුවෙක් ලංකාවට යනව බාප්පෙ මේ බෑග් ටික එයාට ගිහිල්ල දෙන්න යන්නෙ ලුලු එක ලගට
බාප්ප : හා...
ඔන්න ඔය වෙලාවෙ තමයි "ටිංටිං” කියල ඔය උඩ මම දාල තියන මැසේජ් එක ආවෙ. ෆෝන් එක ගන්නෙ කොහොමද අතින් කටින් බෑග් එල්ලගෙන. බෑග් ටික කාර් එකට දාල බැලුව මොකක්ද කියල බැලින්නම් “එයා” (ඔය නම කපල තියෙන්නෙ එයා තමයි “එයා” ) මම යවපු ෆෙන්ඩ් රික්වෙස්ට් එක ඇක්සෙප්ට් කරලලු.
මොන කුණුහරප කතාවක්ද දෙයියනේ මේ මම කවදද මෙයාට රික්වෙස් එකක් දැම්මෙ. බොරු කියන්නෙ මොකටද ඉස්සර නම් ඉතින් නිතරම වගේ සර්ච් කරනව එයා ෆේස් බුක් ඉන්නවද කියල. ඒත් ඉතින් ඒ එයා එකවුන්ට් එක හදල තියෙන්නෙ නොවැම්බර් 30 නෙ. දවස් 6කට කලින්. කොහොම හරි කමක් නෑ එයා දැන් මාව ඇඩ් කරගෙනනෙ.

කවුද දැන් මේ “එයා.“ ඔය මම ඉස්කෝලෙ යන දවස් වල පස්සෙන් ගියපු ගෑණු ළමයනේ, මෙයා ඉතින් මට කවදාවත් කැමති වුනේ නෑ අර පාස්වර්ඩ් එක අමතක වුන පලවෙනි බ්ලොග් එක ලියන්න හැදුවෙ මෙයා ගැනනෙ. හොද වෙලාවට ඒ බ්ලොග් පාස්වර්ඩ් එක නැති වුනේ නැත්තන් තවත් ආදර අදෝනාවක් සිංහල බ්ලොග් අවකාශෙට එකතු වෙනවා. මේ බ්ලොග් එකේ නම් ඔය කතාව නොලිය ඉන්න තමයි හිතුවෙ. ඉස්සරහට හිත වෙනස් වෙයිද දන්නෙ නෑ මේ යන විදියට.

ආයෙ කතාවට. මම ඉතින් මුලින්ම කලේ මේ එයාමද කියල බලපු එක. කවුද දන්නෙ එක නම තියන කි දෙනෙක් මේ අන්තර් ජංජාලෙ සැරි සරනවද කියල. එයාම තමයි ෆොටෝ 3ක් ම අප්ලෝඩ් කරල තිබුන.
කොයිතරම් ආශාවෙන්ද හිටියෙ ඔය මූණ බලාගන්න. මේ ගමන් ටික ගිහිල්ල ගෙදර එනකම් සිහියක් නෑ.
ෆෝන් එකෙන් පේනවට වඩා ලොකුවට ලැප්ටොප් ස්කීන් එකෙන් මේ ෆොටෝ 3 බලන්න. මට හිතා ගන්න බැරි මේ සිදුවීමට මම සතුටු වෙන්න ඕනෙ ද නැති නම් දුක වෙන්න ඕනෙද කියන එක. අවුරුදු දෙකහමාරක් තිස්සෙ අමතක කරන්න හදන, අමතක කරන්න අමාරු අතීතය මේ මැසේජ් එකත් එක්ක ආයෙමත් මතක් වෙන්න පටන් ගත්ත.

කාටද කතා කරන්නෙ. වෙන කාටද ඉතින් හැමෝගෙම දුක් ගැනවිලි අහන දුක්ගන්න රාළට මිසක්. යන ගමන්ම දුකා අයියට කතාව කිවුව. ඊට පස්සෙ ඉතින් හම්බවෙලා ෆොටෝ ටිකත් පෙන්නුව. ෆොටෝ ටික බැලුවට පස්සෙ දුකා අයිය අහනව දැන් ඉන්න ගෑණු ලමයටද මේ ගෑණු ලමයටද වැඩිපුර කැමති කියල. ඔන්න මම නම් ඒකට උත්තර දෙන්න ගියේ නෑ . ඉක්මනට එන්න හිතාගෙන ගියාට දුකා අයියයි තව එයාගෙ යාළුවෙකුයි එක්ක කාල ටිකක් කතා කරල ගෙනාපු බෑග් ටිකත් දුකා අයියට දීලා මම එන්න පිටත් උනා. ඒත් මම එන්න හදනව හදනවා එවෙන්නෙ නෑ. පස්සෙ දැක්කෙ පාකින් ගියර් එකට දාල ඇස්ලෙටරේ පාගල තියෙන්න. එන ගමන් මතක් වුනේම දුකා අයිය අහපු එක තමයි.

අතුරු ආන්තරාවක් නැතුව කොහොම හරි ගෙදරට ආව. ආපු ගමන් කෙලින්ම ෆේස් බුක් එකට. අනේ එයා ඉස්සරට වඩා ලස්සන වෙලාද? නෑ ඉස්සර මිට වඩා ලස්සනද කොහෙද? ප්‍රශ්න වැලයි. ඔය ඕන ප්‍රශ්නයකට උත්තර හොයන්න ලේසි ක්‍රමයක් තියෙනවලුනෙ ඉතින් මමත් ඒ ක්‍රමේ පාවිච්චි කලා අප්පේ තියන සනීපෙ.
ස්ලැබ් එක හිල් වෙලාද දන්නෙ නෑ කම්මුලේ පුංචි වතුර බිදුවක් තිබිල ඇගිල්ලෙන් අයින්කලා. මට මතක් වුණා එයා අන්තිමට එවපු මැසේජ් එකක තිබුන සින්දුවක්. එදා මට ඒ සිංදුවේ තේරුම හොයාගන්න බැරි වුණා. තවමත් මම මේ සිංදුවේ තේරුම දන්නෙ නෑ. ඒ සින්දුවත් මතක් කරගෙනම ඇදට ගියා.

කවිය ඔබ, තුන් තිස්පැයක්
නිදි වරා වෙහෙසී
සිත දෙගිඩියාවෙන් තවම නොලියූ
කවිය ඔබ කවිය ඔබ




දැන් නම් ඉතින් මේ සිංදුවේ තේරුම දැනගත්තයි කියල වැඩක් නෑ. ඒ උනාට කමක් නෑ දන්න කෙනෙක් කියල යන්නකෝ බලන තව කෙනෙක්ට ප්‍රයෝජන වෙන්නෙ නැතෑ.
මෙතනින් ඩවුන්ලෝඩ් කරගන්න.

ක්රීරීරීරීරීරීරීරීං.... ක්රීරීරීරීරීරීරීරීං.... වෙලාව උදේ 7:44යි, වැඩ පටන්ගන්නෙ 7:30ට මම තවම ඇදේ. බෙල්ල ගාවට වෙනකම් ඇග නැගිට්ටට ඔලුව නැගිටෙන්නෙම නෑ . අත්දෙකෙන් හයියෙන් අල්ලල ඔලුවත් නැගිට්ටව ගත්ත. බුදු අම්මෝ ඔලුවෙ බර. ඊයෙ රෑ උත්තර හොයන්න පාවිච්චි කරපු ක්‍රමේ වැරදිලා වගේ. මුළු ඔලුවම රිදෙනව. ඔලුව පැත්තකින් තියල හරි වැඩට යන්න එපෑ. වැඩක් කරන්න නම් මෙලෝ සිහියක් නෑ. ටිකක කැරකි කැරකි හිටිය ඔෆිස් එකේ, ඉන්නකොට බාප්ප එනවා.

බාප්ප : මොකද?
මම : ඔලුව රිදෙනව බාප්පෙ. ඊයෙ රෑ ටිකක් බි
බාප්පා : ආ එහෙනම් ගෙදර ගිහිල්ල සමහන් එකක් බිල නිදාගන්න. අද ලොකු වැඩක් නෑ නෙද?
මම : නෑ බාප්පෙ

බාප්පට පිං දිදී මම ගෙදර එනකොට වික්ටර් රත්නායක මහත්තය කියනව “අහිමි උනත් නුබ ලදේ මට අඩන්න අවසර නෑ” කියල. ඒ ආණ්ඩුව තියන කාලෙ ඉපදුනේ නැති එක හොදට ගියා නැත්තන් අඩන්නත් අවසර ගන්න එපෑ. දැන් නම් ඉතින් හැම දේටම අඩනවනෙ අවසර ඕනෙ නෑ නෙ.



ලස්සන සින්දුවක්, ලග නැත්තන් ඩවුන්ලෝඩ් කරගන්න.

මම ගෙදර ඇවිල්ල හොදට නිදා ගත්ත. ඇහැරෙනකොට හවස 6:35යි. ඔලුවෙ කැක්කුමත් එහෙන්මමයි.
ෆෝන් එකේ,
මිස් කෝල් 3යි. ඒ දැන් ඉන්න ගෑණු ළමයාගෙන්.
ෆේස් බුක් මැසේජ් එකයි. ඒක එයා ගෙන්..
මේසෙ උඩ,
සමහන් හදල දාපු උණුවතුර බෝතලයයි, කෝප්පයයි, පැනඩෝල් කාඩ් එකයි. ඒ ටික බාප්පාගෙන්.

මම නැගිටල මේසෙ ලගට ඇවිල්ල සමහන් එක බිවුව.
සමහන් සමගින් සුවපත් වේවා ආයුබෝවේවා....!!!